کد مطلب:28997 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:147
3171. پیامبر خداصلی الله علیه وآله:من و علی از یك درختیم و مردم، از درخت های گوناگون اند.[2]. 3172. المستدرك علی الصحیحین - به نقل از جابر بن عبد اللَّه -:از پیامبرصلی الله علیه وآله شنیدم كه به علی علیه السلام می فرمود:«ای علی! مردم از درخت های گوناگون اند و من و تو از یك درختیم». آن گاه پیامبر خدا این آیه را خواند:«وَ جَنَّتٌ مِّنْ أَعْنَبٍ وَ زَرْعٌ وَ نَخِیلٌ صِنْوَانٌ وَ غَیْرُ صِنْوَانٍ یُسْقَی بِمَآءٍ وَ حِدٍ؛[3] و باغ هایی از انگور و كشتزارها و درختان خرما، چه از یك ریشه و چه از غیر یك ریشه كه با یك آب، سیراب می شوند...».[4]. 3173. پیامبر خداصلی الله علیه وآله:مردم از درخت های گوناگونْ آفریده شده اند و من و علی از یك درختْ آفریده شده ایم. من ریشه آنم و علی، شاخه آن است. خوشا به حال آن كه به ریشه چنگ زده و از شاخه می خورَد![5]. 3174. كنز الفوائد - از ابن عبّاس -:ابوذر غفاری را دیدم كه در خانه خدا بر حلقه ای چنگ زده و می گوید:... من در سال گذشته، پیامبر خدا را دیدم كه دست بر این حلقه داشت و می فرمود:«ای مردم! اگر آن قدر روزه بگیرید كه همچون میخ ها شوید، و آن قدر نماز بخوانید كه چون كمان شوید، و آن قدر دعا كنید كه بندْ بندتان از هم بگسلد، ولی بغض علی بن ابی طالب را داشته باشید، خداوند، شما را به رو در آتش خواهد افكند. برخیز - ای ابوالحسن - و دستت را در دست من بگذار؛ چرا كه خداوند، تو را و مرا از یك درخت آفریده است. من بُن آنم و تو شاخه آنی. كسی كه شاخه آن را قطع كند، خداوند، او را به رو بر آتش خواهد افكند.[6]. 3175. تاریخ دمشق - به نقل از جابر بن عبد اللَّه -:پیامبر خدا در عرفات بود و علی علیه السلام روبه رویش بود. به من و علی علیه السلام اشاره كرد. نزد وی رفتیم. فرمود:«نزدیك بیا، ای علی! ». علی علیه السلام به وی نزدیك شد. فرمود:«دستت را در دست من بگذار، ای علی! تو و من از یك درخت آفریده شده ایم. من ریشه آنم و تو تنه آن، و حسن و حسین، شاخه هایش. هركس به شاخه ای از آن چنگ زند، وارد بهشت می شود».[7]. 3176. تاریخ دمشق - به نقل از ابو اُمامه باهلی -:پیامبر خدا فرمود:«پیامبران از درخت های گوناگون آفریده شده اند و خداوند، من و علی را از یك درخت آفریده است. من ریشه آنم و علی شاخه آن، و فاطمه باروَریِ آن، و حسن و حسین، میوه آن. هركس به شاخه ای از شاخه هایش چنگ زند، رستگار می گردد، و كسی كه منحرف شود، نابود می گردد، و اگر بنده ای هزار سال و هزار هزار سال بین صفا و مروه خدا را عبادت كند، ولی محبّت ما را درنیابد، خداوند، او را بر آتش خواهد افكند». آن گاه این آیه را خواند كه:«قُل لَّآ أَسَْلُكُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَی؛[8] بگو:به ازای آن [ رسالت]، پاداشی از شما نمی خواهم، جز مهر ورزی با خویشاوندان [ من]».[9]. 3177. پیامبر خداصلی الله علیه وآله:ای علی! از درختی آفریده شده ای كه من آفریده شده ام. من ریشه آنم و تو تنه آن، و حسن و حسین، شاخه هایش و دوستدارانمان، برگ های آن اند. هر كس به چیزی از آن درختْ چنگ زند، خداوند عزوجل او را وارد بهشت می كند.[10]. 3178. پیامبر خداصلی الله علیه وآله:مردم از درخت های گوناگون اند و من و علی از یك درختیم. من ریشه آنم و علی شاخه آن و حسن و حسین، میوه های آن؛ و در دل هر مؤمنی شاخه ای از شاخه های آن است.[11]. 3179. پیامبر خداصلی الله علیه وآله:من و هارون بن عمران و یحیی بن زكرّیا و علی بن ابی طالب، از یك سرشت آفریده شده ایم.[12]. ر. ك:ص 188 (همچون پرتوی از نور).
3170. پیامبر خداصلی الله علیه وآله:مردم، از شاخه های درخت های گوناگون اند و من و علی از یك درختیم.[1].